پس زمینه توت فرنگی
هیچ ایرادی در داشتن شاخ و برگ های سالم بوته توت فرنگی وجود ندارد. اما بوته توت فرنگی که میوه نمی دهد، درست مثل یک جعبه شکلات بدون شکلات است؛ کمی ناامیدکننده. وقتی شما مشتاقانه منتظر اولین برداشت پربار توت فرنگی هایتان هستید، یک گیاه پر از برگ های سبز نمی تواند جای خالی میوه را پر کند.
اگر در حال پرورش بوته های توت فرنگی هستید و آن ها میوه تولید نمی کنند، باید بفهمید مشکل از کجاست. تقریباً هرگونه اشتباه جدی در مراقبت های پرورشی (زراعی) می تواند باعث شود که بوته توت فرنگی با میوه ندادن به آن واکنش نشان دهد. در اینجا برخی از مشکلات اصلی که بین شما و یک ظرف پر از توت فرنگی های آبدار خانگی ایستاده اند – و ساده ترین راه ها برای رفع این موانع تا بتوانید از برداشت های شادمانه مطمئن شوید – آورده شده است.
توت فرنگی ها به عنوان گیاهان میوه ای “پرناز و نوز” شناخته نمی شوند. در واقع، این گیاهان به رشد کردن در هر جایی شهرت دارند. بنابراین، میوه ندادن توت فرنگی دلیل موجهی برای نگرانی و دلسردی است. وقتی شما زمان و تلاش خود را با هدف داشتن میوه های پربار صرف کرده اید، ارزشش را دارد که بررسی کنید آیا نکته مهمی را از قلم انداخته اید یا خیر. اگر هر یک از عناصر مراقبت پرورشی را بهینه کنید، می توانید فرآیند میوه دهی را دوباره آغاز کرده و گیاهانی را که ممکن است در حال مبارزه برای بقا باشند، نجات دهید.
چرا بوته توت فرنگی شما میوه نمی دهد؟ این می تواند یک مسئله محیطی، یک مشکل در کشت و کار، و یا به سادگی مربوط به زمان بندی باشد. صرف نظر از نوع بوته توت فرنگی، پرسیدن چند سوال کلیدی و برخورد روشمند با مشکل کمک کننده است. شاید خاک به خوبی زهکشی نمی شود، یا شاید حاوی مواد آلی کافی نیست. وضعیت نور خورشید چطور است؟ این گیاهان می توانند به شرایط افراطی حساس باشند و اگر هوا خیلی گرم یا خیلی سرد شود، آن را دوست نخواهند داشت.
وقتی این اتفاق برای من افتاد، علت مشکل من استفاده بیش از حد از کود نیتروژن بود. من آن را با کمپوست ارگانیک جایگزین کردم و پاداش آن را با یک محصول پر از توت گرفتم. اما برای فهمیدن مشکل گیاهان خودتان، باید تمام مراحل مراقبت از توت فرنگی را بررسی کنید. چه در حال پرورش توت فرنگی از بذر باشید و چه از طریق ساقه های رونده، چک لیست زیر را دنبال کنید تا مشکلات کلیدی را ارزیابی و اصلاح کنید.
نمای نزدیک توت فرنگی وحشی
یک دلیل ساده برای میوه ندادن توت فرنگی وجود دارد که هیچ ربطی به مراقبت های پرورشی ندارد:
سن. اکثر بوته های توت فرنگی به سال اول نیاز دارند تا سیستم ریشه ای قوی ایجاد کنند. این جایی است که آن ها انرژی خود را متمرکز می کنند تا ریشه های قوی و سالم توسعه دهند – به همین دلیل میوه ای تولید نمی شود.
اغلب توصیه می شود که جوانه های گل را در طول سال اول بچینید (حذف کنید)، که البته میوه از همان ها به وجود می آید. در طول سال دوم و بعد از آن، ریشه های گیاه به اندازه کافی مستقر شده اند که بتوانند از عهده گلدهی و میوه دهی برآیند. اگر همه چیز خوب پیش برود، آن ها احتمالاً از سال دوم شروع به تولید توت می کنند. بنابراین اگر فکر می کنید مشکل شما این است، خودتان را خوش شانس بدانید! تنها چیزی که نیاز دارید صبر است.
همچنین مهم است درک کنید که شما تنها چند سال تولید عالی از یک گیاه خواهید داشت. پس از سال دوم یا سومِ میوه دهی، کمیت میوه و اندازه آن توت فرنگی ها کاهش می یابد – تا زمانی که دیگر میوه ای وجود نخواهد داشت. آن زمان، وقت آن است که گیاهان جدیدی را جایگزین کنید.
آیا توت فرنگی هایتان را در زمان درست و به بهترین روش کاشتید؟ بهترین زمان برای کاشت در اوایل بهار است، نه پاییز. فقط صبر کنید تا خاک کمی خشک شود. همچنین، وقتی در حال کاشت هستید، مطمئن شوید که آن را درست انجام می دهید. چه توت فرنگی را در بسترهای مرتفع می کارید و چه در گلدان، باید مطمئن شوید که ریشه ها به صورت عمودی در خاک کاشته شده اند.
ریشه ها باید کاملاً زیر خاک باشند و همچنین باید نیمی از ساقه کوتاه بالای ریشه ها را که طوقه نامیده می شود، بپوشانید. نیمه بالایی طوقه باید بیرون از خاک باشد و تمام برگ ها نیز باید بالای سطح زمین قرار گیرند.
گیاهان در روزهای گرم و شب های خنک بهترین رشد را دارند. گیاهانی که در هوای خیلی گرم رشد می کنند، احتمالاً توت های زیادی تولید نمی کنند، یا اصلاً تولید نمی کنند. به همین ترتیب، اگر یک سرمای ناگهانی رخ دهد، به خصوص زمانی که گیاهان در حال شکوفه دادن هستند، شکوفه های باز ممکن است آسیب ببینند که منجر به تولید میوه کم یا عدم تولید میوه می شود.
چه گیاهان توت فرنگی را در داخل خانه پرورش می دهید و چه در بیرون، گیاهان باید عموماً بسته به نوعشان حداقل ۱۲ اینچ (۳۰ سانتی متر) از هم فاصله داشته باشند. واریته های بهاره می توانند فاصله بیشتری داشته باشند اما نزدیک تر نه. واریته های روز خنثی می توانند نزدیک تر کاشته شوند، اما نباید فاصله شان بیشتر از ۱۲ اینچ (۳۰ سانتی متر) باشد.
علاوه بر این، آیا مکان خوبی را برای کرت توت فرنگی خود انتخاب کرده اید؟ یک مکان کاشت نامناسب علت رایجی برای عدم تولید توت در بوته توت فرنگی است. مکان باید دارای خاکی سست، غنی از مواد آلی و با زهکشی عالی باشد. همچنین باید حداقل شش ساعت در روز نور مستقیم خورشید دریافت کند.
خوشه توت فرنگی های رسیده
اگر تا به حال فکر زیادی در مورد نیازهای آبی توت فرنگی نکرده اید، وقت آن رسیده که این کار را انجام دهید. آبیاری خیلی کم یا خیلی زیاد می تواند بر تولید میوه در بوته های توت فرنگی تأثیر بگذارد، گیاهانی که سیستم ریشه ای کم عمقی دارند. این گیاهان بیشتر آب مورد نیاز خود را از چند اینچ بالایی خاک دریافت می کنند که متأسفانه تمایل دارد سریع تر از همه جا خشک شود. گیاهان کاشته شده در گلدان و سبدهای آویز توت فرنگی نیز سریع تر خشک می شوند.
بوته های توت فرنگی برای تولید فراوان میوه به آب زیادی در طول فصل رشد نیاز دارند. با این حال، در حالی که توت فرنگی ها به خاک مرطوب نیاز دارند، خاک خیس و غرقابی را دوست ندارند. آب بیش از حد می تواند با پوساندن طوقه ها برای گیاهان مضر باشد. اگر این اتفاق بیفتد، نه تنها رشد گیاه و میوه دهی محدود می شود، بلکه گیاهان احتمالاً خواهند مرد. بنابراین هر دو حالت افراطی عواقب جدی در زمینه تولید توت دارند.
اگر توت فرنگی را به روش هیدروپونیک پرورش می دهید، قوانین متفاوتی اعمال می شود، اما همچنان مهم است که مطمئن شوید گیاهان مقدار صحیح آب را به طور منظم و به روش درست دریافت می کنند. اگر در زمین می کارید، حتماً توت فرنگی ها را مالچ پاشی کنید زیرا این کار می تواند به تنظیم جذب آب کمک کند و همچنین به خنک نگه داشتن ریشه ها کمک می کند.
مانند آب، کود خیلی کم یا خیلی زیاد نیز می تواند هنگام پرورش توت فرنگی مشکل ساز شود. بدون مواد مغذی مناسب، توت فرنگی ها به خوبی رشد نخواهند کرد. در نتیجه، تولید میوه ممکن است کم باشد. بنابراین کوددهی توت فرنگی ها اگر تا به حال این کار را نکرده اید، گامی مهم است. اصلاح خاک با کمپوست یا سایر کودهای آلی کمک شایانی به افزودن مواد مغذی مفید به گیاهان می کند.
با این حال، کود بیش از حد نیز می تواند تولید میوه را محدود کند. در واقع، نیتروژن بیش از حد به شما برگ های توت فرنگی فراوان می دهد اما خبری از توت نخواهد بود. اگر شک دارید که مشکل ممکن است این باشد، مصرف کود نیتروژن را کاهش دهید. این همچنین دلیلی است که چرا توت فرنگی شکوفه نمی دهد. اگر مورد این است، افزودن فسفر بیشتر به خاک نیز ممکن است کمک کند. فقط به یاد داشته باشید، تعادل کلید اصلی است.
تعداد زیادی از آفات و بیماری ها می توانند بر بوته های توت فرنگی تأثیر بگذارند و در تولید طبیعی میوه اختلال ایجاد کنند. برخی از آفات کلیدی توت فرنگی که ممکن است باعث توقف یا شکست در رشد گیاه شوند شامل شته ها، کرم های طوقه بر و حلزون ها هستند. نظارت دقیق و منظم می تواند به شناسایی تغییرات ناگهانی در ظاهر گیاه کمک کند.
گاهی اوقات می توانید با برداشتن دستی آفات، مشکل را مدیریت کنید. می توانید از کنترل کننده های آفات خانگی مانند اسپری های روغن نیم برای کاهش تعداد آفات استفاده کنید. با این حال، اگر گیاهان شما دچار بیماری هایی مانند لکه برگی یا پوسیدگی ریشه شده اند، ممکن است نیاز به اقدامات گسترده تری داشته باشید.
بیماری های قارچی می توانند مشکل احتمالی دیگری باشند. سعی کنید شاخ و برگ گیاه را تا حد امکان خشک نگه دارید تا از این مشکل پیشگیری کرده یا آن را کاهش دهید. تنظیم جریان هوا در اطراف گیاهان می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. نسبت به آفات و بیماری های رایج آگاه شوید، گیاهان را مرتباً برای علائم ناگهانی و واضح مشکل روی شاخ و برگ بررسی کنید و از اسپری های خانگی یا مداخلات دستی برای کنترل اکثر مشکلات آشکار استفاده کنید.
توت فرنگی در سبد آویز
هیچ دکمه ای برای “رشد” وجود ندارد که فشار دهید تا توت فرنگی ها را تحریک به میوه دهی کنید. اما گرده افشانی یکی از عوامل حیاتی است. برخلاف برخی از گیاهان میوه ای، توت فرنگی ها دارای هر دو قسمت گل نر و ماده در هر گل هستند. این بدان معناست که خودگرده افشانی با کمک باد و باران برای جابجایی گرده امکان پذیر است.
با این حال، یک توت فرنگی دارای تخمک های متعددی است که میوه باید در آنجا شکل بگیرد. گرده افشانی کامل این تخمک ها با خودگرده افشانی محتمل نیست. گرده افشانی کامل ممکن است نیاز به حضور زنبورها داشته باشد. بنابراین مطمئن شوید که زنبورها را با گل ها و گیاهان سرشار از شهد به باغ خود جذب کنید. اگر زنبورهای بومی زیادی در منطقه شما وجود ندارند، در نظر بگیرید که یک منطقه باغچه گرده افشان ایجاد کنید و یک کندو در حیاط خلوت خود راه بیندازید.
شاید دیدن بوته های سرسبز اما بدون میوه توت فرنگی در ابتدا دلسردکننده باشد، اما همانطور که در این راهنما بررسی کردیم، این مسئله اغلب ریشه در یک علت مشخص و قابل حل دارد. از سن کم گیاه و نیاز به صبر گرفته تا تنظیم دقیق آبیاری، نور و تغذیه، هرکدام کلیدی برای باز کردن قفل برداشت های پربار هستند.
با چک کردن موارد ذکر شده، مانند اطمینان از عمق کاشت صحیح، مدیریت کود نیتروژن، و دعوت از زنبورها برای گرده افشانی کامل شما می توانید مسیر سلامت گیاهان خود را اصلاح کنید. به یاد داشته باشید که باغبانی ترکیبی از علم و صبر است؛ با رفع موانع موجود، به زودی پاداش زحمات خود را با کاسه ای پر از توت فرنگی های شیرین، قرمز و آبدار خواهید گرفت. پس ناامید نشوید، آستین ها را بالا بزنید و شرایط را برای شکوفایی باغچه توت فرنگی تان مهیا کنید.
آیا به دنبال درخت پاپایای عالی برای پرورش در خانه هستید؟ چه به دنبال طعم استوایی باشید، چه اندازه جمع…
اگر گیاه گندمی (عنکبوتی) شما را یاد دکور اتاق های خوابگاه دانشجویی می اندازد، به این دلیل است که یکی…
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا توت فرنگی های خانگی گاهی کوچک می مانند یا…