کاشت پیاز گل نرگس

گل نرگس یکی از گیاهان زیبا و خوش بوی طبیعت است. این گل جزء دسته گیاهان پیاز دار می باشد. همچنین گل نرگس به عنوان گلی باغچه ای شناخته می شود. زمان گلدهی این گل زیبا و خوش بو، روزهای پایانی سال و آغاز فصل بهار است ولی در محیط های گلخانه ای امکان جلو انداختن فصل گلدهی برای آن وجود دارد.

بسیاری از افراد گل نرگس را به خاطر زیبایی ظاهری و بوی مطبوع در منازل خود نگهداری می کنند. از آن جایی که کاشت پیاز گل نرگس و نگهداری و مراقبت از آن به حوصله و مهارت نیاز دارد می خواهیم در این مقاله شما را با نحوه و روش کاشت پیاز گل نرگس و نگهداری از آن آشنا نماییم.

مشخصات گیاهی گل نرگس:

گل نرگس جز دسته گیاهان پیازی بوده و گیاه چند ساله مقاوم است که در بیشتر مناطق آب و هوایی امکان رشد آن وجود دارد، اما آب و هوای بسیار گرم و مرطوب را نمی تواند تحمل نماید. بسیاری از گونه های گل نرگس بسیار معطر و خوش بو می باشند. این گیاه، بسته به نوع گونه های آن 30 الی 60 سانتی متر ارتفاع دارد.

همچنین دارای برگ های سبز رنگ، نازک و ظریفی می باشد که گل های شیپوری شکل زیبایی آن را احاطه کرده است. گل های نرگس بسته به گونه های مختلف، به صورت تکی یا دسته ای، 1 تا 20 عدد گل، برروی یک ساقه قرار می گیرند. در این گیاه، هر چه تعداد گل های روی ساقه بیشتر باشد، ساقه به پایین خمیده می شود. گل های نرگس دارای 6 گلبرگ می باشد که در رنگ های زرد، نارنجی، صورتی و سفید و یا در رنگ های جدیدی که در اصلاح نژاد به وجود آمده اند، یافت می شوند.

شرایط مناسب کاشت پیاز گل نرگس

گل نرگس از اوایل آذر ماه تا اواسط اردیبهشت ماه گل می دهد. برای این که این گیاه از زمانی که کاشت پیاز آن انجام شد گلدهی خوبی داشته باشد باید به موارد زیر در نظر گرفته شود:

خاک مناسب:

گل های نرگس می توانند در هر خاکی رشد و نمو داشته باشند. اما بهترین و مرغوب ترین خاک برای کاشت این گل زیبا و معطر، خاک سبک و حاصل خیز با زهکشی مناسب است. اگر خاک باغچه شما رسی باشد، کمی شن و کود حیوانی اضافه نموده و به خاک گلدان هایتان کمپوست اضافه نمایید. بهتر است بدانید که بسیاری از گونه های گل نرگس در خاک های اسیدی به خوبی رشد می کنند.

زمان مناسب کاشت:

همانگونه که قبلا اشاره کردیم، گل نرگس گیاهی پیازدار است. این گیاهان برای رشد و نمو بهتر و با کیفیت تر، نیاز به خاک سبک و نرم دارند. اگر باغچه شما دارای خاک رسی باشد بهتر است کمی شن به آن اضافه کنید تا زهکشی آن مطلوب تر شود. از کودهای حیوانی نیز می توان برای باغچه استفاده نمود. برای گلدان های آپارتمانی ورمی کمپوست کود مناسبی می باشد. پیاز گل نرگس را 2 تا 4 هفته قبل از سرد شدن هوا، اوایل تا اواسط پاییز در زمین می کارند.

بذر گل

آبیاری:

از آن جایی که گل نرگس به آبیاری زیاد تمایلی ندارد، در فصل رشد این گیاه، خاک آن را مرطوب نگه دارید. حتما به این نکته توجه داشته باشید که خاک نباید بیش از حد خیس باشد. همچنین خاک دارای زهکشی مناسب باشد، در غیر این صورت ریشه گیاه نرگس بلافاصله پوسیده می شود و بعد از مدتی، از بین خواهد رفت. در صورتی که آبیاری بیشتر باشد، اندازه برگ ها بیش از حد بزرگتر شده و گلدهی اتفاق نمی افتد.

نور مناسب:

گل نرگس برای رشد و نمو مطلوب خود به نور و آفتاب کافی، بخصوص در آغاز فصل بهار نیازمند است.

دمای مناسب:

گل نرگس در دمای سرد ماندگاری بسیار بالایی دارد. اما دمای بالا موجب پژمرده و پرپر شدن سریع گل های آن می شود.

محل مناسب کاشت پیاز گل نرگس:

کاشت پیاز گل نرگس در بین درختچه ها و باغچه های باریک مناسب است. این گل زیبا و معطر، در مجاورت گل های وحشی، حاشیه دیوارها، در باغچه ها و در جنگل ها در کنار درختان به خوبی رشد می کند. باغ های پر از گیاه و جنگل های بزرگ مکان مناسبی برای کاشت گل نرگس هستند.

بسیاری از باغبان ها هزاران هزار گل نرگس را در کنار یکدیگر، در باغ هایشان می کارند، کاشتن تعداد زیادی از گیاهان گل نرگس در کنار یکدیگر یا در کنار سایر گیاهان مشکلی برای گل های نرگس به وجود نمی آورند، بلکه باعث بهبود فرآیند رشد آن ها نیز می شوند. اما برای نتیجه بهتر، مطلوب است تعداد کمتری از پیازهای گل نرگس در کنار هم کاشته شوند.

مراقبت از گیاه گل نرگس:

در مراقبت از گل نرگس موارد زیر را باید در نظر بگیرید.

• گیاه گل نرگس به دلیل داشتن موادی در ترکیبات خود، برای حیوانات خانگی سمی و مرگبار است.
• بعد از پلاسیدگی و از بین رفتن گیاه نرگس، می توانید آن را از پایین ترین قسمت برش دهید.
• برای بهبود رشد گل نرگس، می توانید از کودی با درصد نیتروژن کم و پتاسیم بالا استفاده نمایید.
• بعد از شروع شدن خواب زمستانی گیاه گل نرگس، به آن کود استخوانی بدهید.

بعد از تمام شدن گلدهی، گل های پژمرده شده را جدا نمایید اما به ساقه های گل نرگس دست نزنید. ساقه گیاه باید به اندازه ای رشد نماید که خود گیاه از بین برود تا بتواند مواد مورد نیاز را برای سال بعد، در پیاز خود ذخیره نماید.