اصول کاشت بذر خیار

خیار یک گیاه راحت و سریع الرشد برای پرورش چه در منزل چه در مزرعه است به شرطی که آب و گرمای آن تامین شود. خیار دو نوع بوته ای و گلخانه ای دارد. برای رشد بهتر خیار لازم است تا داربست تهیه کنید. خیارهایی که بر روی داربست رشد می کنند تمیز تر و کشیده تر هستند. خیار های بوته ای عطر و طعم مطلوب تری دارند اما خیارهای گلخانه ای کشیده تر، سبزتر و زیبا تر هستند.

انتخاب بذر مناسب برای کاشت خیار:

در اولین مرحله باید بذر خیار مورد نظر خود را انتخاب کنید. انتخاب بذر به عوامل متعددی بستگی دارد. خیار رقم های مختلفی دارد مانند خیار کنکورد، خیار قشم نیو ورد و خیار سفید نیمه بلند

بذر خیار را فروشگاه های معتبر تهیه کنید تا کیفیت و قوه نامیه آن تضمین شده باشد. بذر خوب با اطمینان تعداد محصول مناسب در مزرعه یا گلدان را تامین می نماید. اگر انواع خیار را نمی شناسید می توانید از فروشگاه های بذر و محصولات کشاورزی مشاوره بگیرید یا در اینترنت جستجو کنید.

بذر مناسب کاشت خیار

آب و هوای مناسب برای کاشت خیار:

اکثر گونه های خیار آب و هوای گرم را ترجیح می دهند. دمای لازم برای جوانه‌زنی بذرهای خیار در حدود 12 درجه سانتی‌گراد است. همچنین دمای مورد نیاز برای رشد خیار باید بین 23 تا 27 درجه سانتیگراد باشد. اگر دمای محیط بیشتر از 30 درجه شود رشد گیاه بهتر می‌شود، از سوی دیگر کاهش دما تا 23 درجه باعث افزایش گلدهی و پایین تر از 23 درجه باعث کاهش تولید محصول می‌شود. حداکثر دمای قابل تحمل برای خیار حدود 40 درجه سانتی‌گراد است.

خاک مناسب برای کاشت خیار:

خیار در همه خاک‌ها قابل کشت است و بهترین کیفیت خیار در خاک‌های سبک و گرم به دست می‌آید. زمین‌های خیلی سرد و خیلی گرم برای کشت این گیاه مناسب نیستند. در خاک‌های سبک و شنی زودرس و در خاک‌های سنگین و رسی دیررس و با عملکرد بالا محصول می‌دهد. اطمینان حاصل کنید که خاک خوب زهکشی و مرطوب شده باشد ، اما خیس و متراکم نباشد.خاک را با کمپوست غنی کنید. خاک باید خنثی یا کمی اسیدی باشد و PH آن در حدود 6.5 تا 7.0 باشد. خاک های سبک و ماسه ای ترجیح داده می شوند ، زیرا در بهار سریع گرم می شوند. اما برای مکان کم نور خاک های سبک و ماسه ای ترجیح داده می شوند ، زیرا در بهار سریع گرم می شوند.

کود مناسب برای کاشت خیار:

کود دامی پوسیده یا کمپوســت برای تغذیه خیار بسیار مناسب است. در بسیاری از مناطق از کود دامی پوسیده یا کود سبز (گیاهان خانواده لگومینوز که با شخم زیر خاک قرار می‌گیرند) استفاده می‌شوند اگر از کودهای دامی و سبز استفاده نشود از کودهای شیمیایی استفاده شود. میتوانید یک هفته پس از ظهور اولین شکوفه ها و هر 3 هفته یک بار از کودهای سبک استفاده کنید. کود بیش از اندازه نیز منجر به توقف رشد خیار ها می شود. زمانی که بوته های خیار دارای شکوفه هستند می توانید آنها را با آب قند اسپری کنید تا حشرات و زنبورهای بیشتری را جذب کند در نتیجه گرده افشانی بیشتر شده و میوه بیشتری حاصل می شود.

فاصله مناسب کاشت

فاصله بذر مناسب برای کاشت خیار:

بذرهای خیار باید در عمق ۲ تا ۳ سانتیمتری زمین و با فاصله ۵۰ تا ۱۰۰ سانتیمتری کاشته شوند.

روش آبیاری:

نیاز اصلی و مراقبت از خیار آبیاری مداوم است! آنها در هفته حداقل به دو سانتی متر آب نیاز دارند. انگشت خود را در خاک قرار دهید و هنگامی که از اولین مفصل انگشت خشک شد، زمان آبیاری است. آبیاری ناسازگار منجر به میوه ای با طعم تلخ می شود. صبح یا اوایل بعد از ظهر به آرامی آبیاری کنید. دقت کنید تا آب بر روی برگها ریخته نشود. هنگام ظهور نهال، مرتباً آبیاری کنید و پس از تشکیل میوه، هر هفته یک گالن به میزان آب آن را افزایش دهید.

مراحل کاشت خیار:

1. برای کاشت خیار در منزل لازم است تا بذرهای مناسب با قوه نامیه بالا تهیه کنید.
2. گلدانی با قطر و ارتفاع 30 سانتی متر که با خاک برگ، کمپوست و خاک باغچه پر شده است را انتخاب کنید و کف آن را سنگریزه بریزید تا زهکش آن خوب باشد.
3. در این گلدان 5 تا 6 بذر می توانید بکارید. با یک بیلچه یک شیار به عمق 2 تا 3 سانتی متر ایجادکنید و به فاصله 5 سانتی متر از یکدیگر بذرها را بکارید.
4. سپس با اسپری آبپاش به آرامی سطح خاک را کاملا مرطوب کنید. مراقب باشید تا خاک خیس نشود یا بذرها جا به جا نشوند.

مرحله برداشت خیار

برداشت خیار:

خیار ها باید زمانی برداشت شوند که اندازه متوسطی دارد اگر بزرگ شوند طعم تلخی به خود می گیرند. در زمان اوج برداشت، هر دو روز یکبار باید خیار بچینید. آنها به سرعت رشد خواهند کرد! با استفاده از چاقو یا قیچی، ساقه بالای میوه را ببرید. کشیدن میوه ممکن است به ساقه های آن آسیب برساند.

نکته:

ممکن است بوته خیار شما در اولین بار میوه ندهد این به خاطر این است که اولین گلها نر بوده و گرده افشانی با شکست مواجه شده است. صبور باشید و اجازه دهید تا گل های نر و ماده کامل رشد کنند در این مرحله گرده افشانی کامل خواهد شد. (گلهای ماده، آنهایی هستند که در قاعده یک تورم کوچک به شکل خیار دارند و به میوه تبدیل می شوند.) کمبود میوه همچنین ممکن است به دلیل گرده افشانی ضعیف زنبورهای عسل به ویژه اگر علت آن به دلیل باران یا درجه حرارت سرد، یا حشره کش ها باشد.